Kia Orana! Mijn rondreis zit er alweer bijna op, maar ik wil jullie graag nog 1 keer laten meegenieten van al het moois dat ik de laatste dagen nog gezien, bewonderd, ervaren en meegemaakt heb! Mijn laatste blog was vanuit Queenstown waar wij nog 1 dag zouden verblijven. We zijn die dag naar Wanaka en Arrowtown gereden.  Wanaka is een leuk, klein stadje dat aan de andere kant van een grote berg ligt bij Queenstown. Arrowtown daarentegen ligt praktisch naast Queenstown. Daar werd vroeger goud gewonnen en het stadje had daarom dan ook veel weg van een western film.  Vanuit Queenstown zijn we naar Wellington gevlogen. Hier zijn we van woensdagmiddag tot en met zaterdagmorgen in Bart' zijn appartement verbleven. Donderdag zijn we met het icoon van Wellington (de cable car) een berg opgereden om vervolgens via de prachtige botanische tuinen naar de stad af te dalen. We hebben tevens het authentieke station en het parlementsgebouw bezocht. Verder hebben we die dag nog door het centrum van Wellington geslenterd. Vrijdag's zijn we naar Mount Alfred en Mount Victoria gewandeld waar wij getrakteerd werden op een prachtig uitzicht over Wellington! Daarna zijn wij wederom de stad ingegaan om een stukje van de Sevens sfeer te proeven. Ik moet zeggen dat ik al aardig in de carnavalsstemming kwam door het zien van alle origineel verklede mensen!  Diezelfde avond heeft Bart mij rondgeleid in het nachtleven van Wellington waar ik mijn ogen uit heb gekeken naar o.a. de kledingkeus van de lokale dames en het bijpassende gedrag. Eenmaal op weg naar huis hebben we ook nog een goede daad verricht door een dronken, slapende kok terug te brengen naar zijn keuken (foto volgt nog). Zaterdagmiddag zijn we eerst naar Auckland gevlogen waar we vervolgens 5 uur hebben gewacht op de volgende vlucht naar Rarotonga. Die 5 uur zijn voor mij omgevlogen! (zie foto) Eenmaal aangekomen in Rarotonga (Cook Islands), na een vlucht van 5 uur, werden we op een traditionele pacifische manier verwelkomt door een lokale muzikant met zijn Ukelele. Een interressant feitje is dat alle getrouwde vrouwen in de meeste pacifische (ei)landen een prachtige bloem achter hun oor dragen. De overige, niet getrouwde vrouwen dragen een bloem gewoon in hun haar. Het hostel was wederom een goede keuze; ditmaal met een (eigen) zwembad, nog geen 2 meter van onze kamer verwijderd! Na een goede nachtrust kwamen we 's ochtends bij het kantoor van het hostel informatie tegen over wat te doen bij cyclonen en tsunami's. Deze komen voornamelijk in het regenseizoen voor waar nu officieel sprake van is. Dit was wel even schrikken voor mij.... Op het eiland worden onderweg ook allemaal bordjes met evacuatieroutes aangegeven voor het geval er spake is van een tsunami.  Dit vond ik wel even confronterend. Daarnaast kwam ik ook informatie tegen over "dengue fever" oftewel "knokkekoorts". Dit dragen insecten, met name muggen, met zich mee en kan een hevige koorts veroorzaken die maar liefst 3 weken kan aanhouden. Er zijn tevens tal van andere symptomen die de knokkekoorts met zich meebrengt zoals moeheid, misselijkheid etc. Er is echter geen antiobiotica voor.... Je moet het dus gewoon uitzieken. Wat blijkt nu het geval? De muggen schijnen mijn bloed nogal erg apetijtelijk te vinden, want ik zit helemaal onder de muggenbulten die ontzettend jeuken!!! Bart is er goed vanaf gekomen, want hij is niet geprikt. Gelukkig ervaar ik geen van de symptomen die overeenkomen met de knokkekoorts! Warm en vochtig is het hier sowieso want we verblijven op een tropisch eiland! Haha  De eerste dag hebben we een auto gehuurd en zijn we het "zeer grote" eiland, met een totale omtrek van 32 kilometer, gaan verkennen. Maar ... voordat je hier daadwerkelijk een gemotoriseerd voertuig mag besturen, dien je eerst een lokaal rijbewijs te halen bij het politiebureau. Zo gezegd, zo gedaan en daarna zijn we op pad gegaan. Wanneer je over het eiland cruized ervaar je meteen het eilandgevoel gezien je omringd wordt door een prachtige azuurblauwe oceaan, witte stranden, scheefgroeiende palmbomen en prachtige, unieke bloemen; een echte postkaart afbeelding! De lokale bevolking is hier zeer vriendelijk en relaxed en lopen dan hier ook rond in hawaishirts en pareu's (lokale sarongs). Op zondag werden we gedwongen om binnen te bljven door tropische regenstormen die gepaard gingen met hevige windstoten.  's Maandags hadden we echter weer geluk met het weer en ik heb toen praktijk examen links-rijden gehad! Gezien het eiland vrij klein en dunbevolkt is, wilde ik nog een laatste poging wagen met als resultaat dat Bart slechts 1 keer aan het stuur heeft moeten trekken! Goed he? Op dinsdag zijn we in het paradijs geweest! Ik snap nu waarom mensen hier graag zouden willen trouwen of op huwelijksreis gaan!  We zijn vanuit Rarotonga, wat in lokale taal "Down South" betekent, naar Aitutaki gevlogen in een vliegtuigje waar niet meer dan 35 mensen in konden en slechts 1 stewardess aanwezig was! Dit was ook weer even wennen voor mij! Eenmaal aangekomen op Aitutaki werden we opgepikt voor een korte jeepsafari over het eiland. Daarna zijn we met de Titi-Ai-Tonga (boot; zie foto) naar 2 Motu's (eilanden) gevaren; te weten Akaiami en One Foot Island. Wil je in een resort op Akaiami verblijven dan kost je dat NZ $500. Ook hier geldt de alom bekende uitspraak van deze reis: "Het kost wat, maar dan heb je ook ECHT wat!" Op One Foot Island kun je een stempel in je paspoort laten zetten en tevens een kaartje naar huis sturen, want er ligt wel degelijk een postkantoor op het eiland! (dat is dan ook echt het enige!) Eens zien hoe lang het duurt voordat het kaartje van Bart thuis aankomt! Onderweg zijn we nog verschillende eilanden tegengekomen waar opnames van de engelse, australische en nieuw-zeelandse variant van "Expeditie Robinson" zijn gemaakt. Verder heb ik ook nog mijn eerste snorkelervaring opgedaan! Dit zal zeker niet mijn laatste zijn! Ik ben adembenemend mooie en tropische vissen tegengekomen en een gigantische schelp! Bij het laatste eiland konden we een heel stuk over een zandbank lopen. Toen waande ik mij echt in het paradijs! Je wordt omringd door verschillende kleuren blauw water, parelwit zand en prachtige palmbomen! Het enige wat je hier moet doen is gewoon puur genieten! En dat heb ik dan ook, gepaard gaand met een grote glimlach, met volle teugen gedaan!!! Mijn gevoel zegt dat iedereen dit een keer gezien en meegemaakt moet hebben. Dit is het paradijs op aarde!!! De weergoden waren ons gelukkig goed gestemd, dus daar hebben we ook echt geluk mee gehad! Op het einde van de middag zijn we teruggekeerd naar het eiland waar mij NOG een grote verrassing te wachten stond!!! We zijn namelijk teruggevlogen met een vliegtuigje waar niet meer dan 15 passagiers in konden inclusief 2 piloten! Er was niet eens een stewardess aanwezig! Je voelde een enkele keer dat de wind het vliegtuigje met zich mee nam, vooral bij de landing! Gelukkig is deze terugvlucht, met heel wat gebedjes, ook goed verlopen! Bart kon het daarentegen weinig deren, want binnen 5 minuten lag hij als een moe en voldaan kind te slapen! De laatste dag hebben we niet veel kunnen doen aangzien we hinder ondervonden van onze verbrandingen die we tijdens de dagtrip hebben opgelopen. Maar dat mocht de pret niet deren!  Over een aantal uurtjes zal mijn avontuur voor NZ en de Cook Eilanden er alweer op zitten en zal ik aan mijn terugreis naar Nederland beginnen. Ik kijk er ontzettend naar uit om mijn dierbaren weer te zien en te weten hoe het met hun gaat! Het zal echter voor mij ook erg wennen zijn gezien de extreme temperatuursverschillen!!! Gelukkig heb ik de dierbaren om mij heen waarvan ik veel warmte zal ontvangen! Rest mij enkel nog een gezegde  met jullie te delen die ik voor deze reis van toepassing vind: "Life is not measured by the breaths we take, but by the moments that take our breath away" Ik hoop dat mijn terugreis goed zal verlopen en dat ik jullie snel weer mag zien!  Tot snel en veel liefs, Anke  p.s. foto's volgen nog!